Vijf Culturen Spel

De basis voor het Vijf Culturen Spel is de cultuurtheorie van Thompson, Ellis en Wildavsky, waarin cultuur wordt opgevat als een levensstijl (cf. Banneberg 2001, 247).

Transcultureel leren

Het spel werd ontworpen met de bedoeling om discrepanties tussen verschillende culturele groepen te benadrukken. Dit zou vervolgens moeten leiden tot „zelfanalyse en reflectie“ (Köppel 2002, 138) – het wordt geclassificeerd op het gebied van „cultuurbewustzijnstraining“ (vgl. Schönhuth).

In het vijfculturenspel worden situaties nagebootst waarin rekening moet worden gehouden met verschillende culturele achtergronden bij het vinden van een oplossing. Het is dus een interculturele trainingseenheid waarin de deelnemers theoretische overwegingen in de praktijk leren brengen op basis van hun culturele achtergrond (vgl. Reeb 2018). Deze trainingseenheid is bijzonder nuttig als voorbereiding op interculturele ontmoetingen en betogen, bijvoorbeeld als oefening in culturele interactie voor de werkplek, maar ook voor de privécontext. Het Vijf Culturen Spel is overal relevant waar transcultureel leren een rol speelt (vgl. Reeb 2018).

Procedure

Er worden vijf teams gevormd. Elk team krijgt een culturele identiteit toegewezen. Om zich te kunnen verplaatsen, wordt de informatie die relevant is voor het slagen (of falen) van de beoogde samenwerking op een rollenkaart genoteerd. Vervolgens wordt een situatie gesimuleerd waarin een interactie tussen verschillende culturele identiteiten onvermijdelijk wordt (vgl. Reeb 2018).

Eerst moeten de teams een oplossingsconcept ontwikkelen en presenteren dat voldoet aan de toegewezen cultuur. Vervolgens moeten de teams werken aan een gemeenschappelijke oplossing voor het probleem die verenigbaar is met de verschillende culturele achtergronden (vgl. Reeb 2018).

Doel van de methode

Het ontwikkelen van een groter bewustzijn van de eigen en andere culturen. Door rollen toe te kennen aan culturen waartoe de persoon zelf niet behoort, worden denkwijzen die voortkomen uit andere culturele identiteiten opgemerkt, geaccepteerd en wordt er beter mee omgegaan. Verder moet het begrip van hoe verschillende culturen een gedifferentieerd effect hebben op het vinden van oplossingen voor problemen worden uitgebreid. Dit maakt betere samenwerking mogelijk bij het oplossen van cultuurspecifieke en interculturele problemen (vgl. Reeb 2018).

Over het geheel genomen ontstaat er een „sensibilisering voor ‚transculturele verbindingsmogelijkheden‘, d.w.z. mogelijkheden van hoe men benaderingen kan vinden in de eigen culturele oriëntaties om om te gaan met culturele oriëntaties van anderen“ (Reeb 2018).

Literatuur

Bannenberg, Ann-Kristin (2011): Het belang van interculturele communicatie in het bedrijfsleven. Theoretisch en empirisch onderzoek naar de behoefte aan en de praktijk van interculturele personeelsontwikkeling aan de hand van enkele grote Duitse bedrijven in de auto- en toeleveringsindustrie. Kassel: kassel university press.

Köppel, Petra (2003): Cultuurevaluatiebenaderingen en hun integratie in interculturele training. Serie Fokus Kultur Vol. 2. Norderstedt: Books on Demand.

Reeb, Alexander: Das Fünf-Kulturen-Spiel -Transkulturelles Lernen. Transcultureel leren met ‚Vijf Culturen‘ van Category: Intercultural Training Games. https://www.ikud-seminare.de/seminare/das-fuenf-kulturen-spiel.html [03.05.2018].

Schönhuth, Michael: Das Kulturglossar. Vijf Culturen Spel. http://www.kulturglossar.de/html/f-begriffe.html [28.06.2018].