Kwadrat wartości i kwadrat rozwoju

„Każda wartość (każda cnota, każda zasada przewodnia, każda ludzka cecha) może rozwinąć swój pełny konstruktywny efekt tylko wtedy, gdy jest w stałym napięciu z pozytywną przeciwwartością, „siostrzaną cnotą“. Bez tej równowagi wartość degeneruje się do zdewaluowanej przesady“. (Schulz von Thun, b.d.).

Schulz von Thun (1989) połączył „kwadrat wartości pochodzący od Nicolaia Hartmanna (1926) i dalej rozwijany przez Helwiga (1967) z ideą rozwoju w zakresie komunikacji interpersonalnej i rozwoju osobowości“. (Schulz von Thun, n.d.)

Kwadrat rozwoju opiera się na czterech wartościach, które muszą być utrzymywane w dynamicznej równowadze. Pomiędzy górnymi pozytywnymi wartościami, takimi jak życzliwość i powściągliwa rezerwa, istnieje pozytywne napięcie / komplementarna relacja. Pionowo do nich znajdują się dewaluujące przesady, takie jak żywiołowa powściągliwość i lekceważące zrzędliwość. Połączenie między niższymi nie-wartościami reprezentuje ucieczkę między jedną nie-wartością a następną nie-wartością, gdy nie ma wystarczającej siły, aby przejść do wyższych pozytywnych wartości. Może się tak zdarzyć, jeśli jedna z niewartości, na przykład żywiołowa powściągliwość, nie zostanie dobrze przyjęta przez drugą osobę i dojdzie się do wniosku, że należy zrobić coś dokładnie przeciwnego, a tym samym przejść do drugiej skrajności. Przekątne w modelu reprezentują przeciwieństwa między wartością a niewartością.

Model ten pomaga również wyjaśnić konflikty międzykulturowe i może być wykorzystywany w dyskusjach dotyczących ustalania celów.

Literatura

Schulz von Thun, Friedemann (n.d.): das Werte- und Entwicklungsquadrat. https://www.schulz-von-thun.de/die-modelle/das-werte-und-entwicklungsquadrat [13.01.2021].

Schulz von Thun, Friedemann (2010): Kwadrat Wartości i Rozwoju. Narzędzie do analizy komunikacji i rozwoju osobowości. W: TPS. Leben, Lernen und Arbeiten in der Kita 9, 13-17.