Termin Kultura Wysokiego Kontekstu wywodzi się z jednowymiarowego podejścia kulturowego amerykańskiego antropologa i etnologa Edwarda Twitchella Halla. Wprowadził on to podejście w 1976 roku w swojej pracy Beyond Culture. Hall odnosi się w niej do silnego i słabego kontekstowego odniesienia komunikacji, ze szczególnym uwzględnieniem „zrozumienia różnych kultur między sobą“ (Hall 1989, 105). Koncepcja komunikacji Halla została oparta na antropologii kulturowej, językoznawstwie, etnologii i freudowskiej teorii psychoanalitycznej (por. Hall 1992).
Komunikacja pośrednia
Kultura wysokiego kontekstu oznacza komunikację pośrednią (w przeciwieństwie do kultury niskiego kontekstu = komunikacji bezpośredniej). W kulturach, w których dominuje komunikacja wysokokontekstowa, mówcy potrzebują przede wszystkim informacji kontekstowych o osobach w celu nawiązania relacji prywatnych lub biznesowych. Znajomość tematów, które mają być komunikowane, jest zakładana i nie jest bezpośrednio wymieniana z nazwy. Dlatego tylko kilka szczegółów jest znanych mówcy, ponieważ w przeciwnym razie mogłyby one zakłócić komunikację. To, co „nie zostało powiedziane, jest ważniejsze lub równie ważne jak to, co zostało powiedziane“. (Hall 1989, 114)
Interpretacja przekazywanej wiadomości jest wysoce kontekstowa. Informacje są wyrażane nie tylko poprzez słowa, ale także poprzez mimikę twarzy, język ciała, szczególne okoliczności i ton głosu. Relacja między nadawcą a odbiorcą (wiek, płeć, relacja władzy) jest szczególnie decydująca dla komunikacji, ponieważ komunikaty językowe nie są wyrażane wprost, ale raczej domyślnie (por. Hall 1989, 116). Aby komunikacja była skuteczna, należy zadbać o rozwiązanie istniejących konfliktów, ponieważ w tej dziedzinie istnieje niewiele stałych zasad. Kultury wysokiego kontekstu to na przykład relacje biznesowe, które opierają się w szczególności na zaufaniu i dlatego rozwijają się powoli.
Przykładami kultur wysokiego kontekstu są:
– Kraje azjatyckie: Japonia, Korea, Chiny
– Kraje Ameryki Łacińskiej: Brazylia, Argentyna
– Kraje Europy Południowej: Hiszpania, Francja, Grecja, Turcja
Literatura
Hall, Edward T. (1989): Beyond Culture. Nowy Jork: Anchor Books.