Kultura niskiego kontekstu

Kontekst odnosi się do „okoliczności, w których wydarzenie, sytuacja lub idea są rozumiane“. (por. Oxford Dictionary 2018) Słowo to pochodzi z łaciny i oznacza „połączyć“ lub „nawiązać połączenie“ (Kittler et al. 2005, 67). Z tego wywodzi się termin „kultura niskiego kontekstu“. Opisuje kulturę, której zrozumienie wymaga zazwyczaj niewielkiej ilości informacji ogólnych, aby zachowywać się właściwie. Innymi słowy, jest to kultura, w której można łatwo tworzyć połączenia między informacjami. Kultura niskiego kontekstu jest ściśle związana z pojęciem kultury wysokiego kontekstu.

Kontekst: język i koncepcje mentalne

Pojęcie kultury niskiego kontekstu zostało ukute przez Edwarda Halla. Wychodzi on od języka jako „kanału komunikacji“ między ludźmi a światem zewnętrznym. Ponieważ ludzie codziennie przyjmują wiele różnych informacji, muszą korzystać z pewnych systemów mentalnych, które nabyli w dzieciństwie i późniejszym życiu za pośrednictwem domu rodzicielskiego i środowiska. Jest to ważne, aby móc wchłonąć, skategoryzować i zinterpretować jak najwięcej informacji tak szybko, jak to możliwe w codziennych interakcjach. Istniejąca już wiedza jest zawsze powiązana z nowymi informacjami. Osadzenie w już istniejącej wiedzy należy rozumieć jako kontekstualizację. Hofstede i Hofstede mówią również w tym kontekście o „oprogramowaniu umysłu“ – programie mentalnym, który kształtuje własne wzorce myślenia, odczuwania i działania (por. Hofstede / Hofstede 2005, 3).

Przekazywanie koncepcji mentalnych można również opisać jako kod. Jeśli kultura ma bardzo charakterystyczny kod, w którym wiele musi zostać zinternalizowanych, aby zrozumieć kontekst, nazywa się ją kulturą o wysokim kontekście. Obejmuje to na przykład kultury Chin i Japonii, ponieważ do zrozumienia i rozpoznania języka pisanego wymagana jest pewna wiedza na temat historii i przyrody, a także fonetyki słów.

Z drugiej strony, w kulturze o niskim kontekście, takiej jak ta występująca w USA, Niemczech i Skandynawii, komunikacja jest znacznie bardziej wyraźna (por. Hall 1976, 91 i nast.). Tamtejsze języki są bardziej elastyczne i zmienne pod względem fonetyki, słownictwa i składni, a zatem znacznie bardziej elastyczne. Ułatwia to ludziom, którzy są mniej zaawansowani w tym języku i kulturze, zrozumienie i wykorzystanie go do celów komunikacyjnych. Odpowiedzialność za udaną komunikację jest zatem bardziej rozłożona na poszczególne osoby. Jednak kultury o niskim kontekście są również mniej ekonomiczne, ponieważ wyrażanie rzeczy zajmuje więcej czasu (por. Hall 1976, 113 f.).

Kultura jako proces selekcji

W swojej pracy Beyond Culture Hall mówi: „Jedną z funkcji kultury jest zapewnienie wysoce selektywnego ekranu między człowiekiem a światem zewnętrznym“. (Hall 1976, 85) Dla Halla kultura jest zatem wyborem rzeczy, na które kierujemy nasze procesy uwagi, ale które również (świadomie lub nieświadomie) blokujemy lub ignorujemy. Sposób, w jaki nasze procesy uwagi są kierowane, zależy od przedmiotu lub aktywności, sytuacji, statusu w systemie społecznym, wcześniejszych doświadczeń i ogólnej kultury (por. Hall 1976, 87). Im ważniejszy jest kontekst w zrozumieniu kultury, tym wyższa jest świadomość tych selektywnych procesów wyboru.

Termin kultura jest dziś używany głównie w odniesieniu do kultywowania społecznego i odnosi się na przykład do obszarów takich jak edukacja, literatura i sztuka. Jeśli jednak kultura jest postrzegana jako oprogramowanie mentalne, obejmuje ona również w szczególności mentalne koncepcje myślenia, odczuwania i zachowania (por. Hofstede / Hofstede 2005, 3). Obejmuje to na przykład mniejsze typowe zachowania, takie jak pozdrowienia, nawyki żywieniowe lub standardy higieny, ale także zdolność odczuwania i wyrażania różnych emocji, takich jak wstyd, miłość, radość, smutek itp.

Kultura jako zjawisko zbiorowe

Według Hofstede i Hofstede, cztery aspekty symboli, bohaterów, rytuałów i wartości są najbardziej decydujące dla danej kultury. Obejmują one takie kategorie jak naród, religia, płeć, pokolenie i klasa społeczna. Przejawiają się one w młodym wieku i powielają się z pokolenia na pokolenie (por. Hofstede / Hofstede 2005, 9 f.): „Kultura jest zawsze zjawiskiem zbiorowym, ponieważ jest przynajmniej częściowo dzielona z ludźmi, którzy żyją lub żyli w tym samym środowisku społecznym, a nie z genów“.  (Hofstede/ Hofstede 2005, 4) Kultura jest zatem zależna od środowiska zewnętrznego, a nie od dziedziczności.

Podział Halla na kulturę wysokiego i niskiego kontekstu był krytykowany, zwłaszcza ostatnio. Krytyka dotyczy bipolaryzacji, nadmiernego uogólnienia i braku dowodów empirycznych. Ponadto koncepcja ta jest krytykowana w niektórych kręgach jako przestarzała, ponieważ żyjemy w coraz bardziej zglobalizowanym i szybko zmieniającym się wieku (por. Kittler i in. 2005, 67).

Literatura

Hall, Edward T. (1976): Beyond Culture. New York: Anchor Books.

Hofstede, Geert/ Hofstede, Gert Jan (2005): Cultures and Organizations. Współpraca międzykulturowa i jej znaczenie dla przetrwania. New York: Mc Graw-Hill.

Kittler, Markus G./ Rygl, David/ Mackinnon, Alex (2011): Beyond Culture or Beyond Control? Reviewing the Use of Hall’s High-/Low-Context Concept. W: International Journal of Cross Cultural Management 11 (1). Stirling/ Erlangen-Nürnberg, 67. http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1470595811398797?journalCode=ccma [28.06.2018].

Oxford Dictionary. „Culture“. https://en.oxforddictionaries.com/definition/culture [25.06.2018].