Dramatyzacja i de-dramatyzacja płci

W zachowaniach i komunikacji odzwierciedlających płeć często pojawia się problem polegający na tym, że z jednej strony społecznie skonstruowana kategoria płci powinna zostać rozwiązana w celu wspierania indywidualności ludzi. Z drugiej jednak strony, płeć często musi być traktowana jako pierwsza, aby wyjaśnić różnice społeczne. Aby odpowiednio poradzić sobie z tą ambiwalencją, musi pojawić się równowaga między dramatyzacją a d-dramatyzacją płci.

Dramatyzacja

W dramatyzacji aspekty płci są wyraźnie podkreślane. Problem polega na tym, że grupy płci są dychotomizowane, a różnice w obrębie grup płci są tracone, co może prowadzić do manifestacji stereotypów płciowych. Jeśli rola płciowa jest najpierw konstruowana lub wizualizowana, a następnie dekonstruowana, istnieje niebezpieczeństwo silniejszego utrwalenia tradycyjnej roli płciowej. W związku z tym konieczne jest zróżnicowane i precyzyjne obchodzenie się z odpowiednim odniesieniem do płci. Dramatyzacja ma sens, jeśli partner ma być stymulowany do myślenia o relacjach między płciami. Dramatyzacja płci jest szczególnie odpowiednia w sytuacjach, w których występuje dyskryminacja ze względu na płeć lub w których uniemożliwia się rozwój indywidualnej różnorodności.

Dramatyzacja

Unika się atrybutów lub cech szczególnych związanych z płcią, ale bez neutralizacji. Odramatyzowanie służy zwiększeniu świadomości innych kategorii, które odróżniają ludzi od siebie na poziomie indywidualnym lub społecznym i które nie są związane z konstruowaną płcią. Sensowne jest stosowanie de-dramatyzacji jako konsekwencji lub reakcji na sytuację dramatyzującą płeć, aby spojrzeć na nią z odpowiedniej perspektywy. Można to wykorzystać na przykład, gdy partner regularnie podkreśla różnice między płciami, przypisując kobietom lub mężczyznom określone cechy lub umiejętności.

Literatura

Debus, Katharina (2012): Dramatyzacja, de-dramatyzacja i niedramatyzacja w edukacji odzwierciedlającej płeć. W: Debus, Katharina/ Könnecke, Bernard/ Schwerma, Klaus/ Stuve, Olaf (red.): Geschlechterreflektierte Arbeit mit Jungen an der Schule. Teksty na temat pedagogiki i dalszej edukacji wokół pracy chłopców, płci i edukacji. Berlin: Dissens e. V., 149-158.

Frohn, Judith/ Süßenbach, Jessica (2012): Sport szkolny wrażliwy na płeć. Zaspokajanie różnych potrzeb dziewcząt i chłopców w sporcie z kompetencją płci. W: Sportpädagogik. Zeitschrift für Sport, Spiel und Bewegungserziehung 6/2012, 2-7.