Αφομοίωση

Με τον όρο αφομοίωση νοείται η προσέγγιση ενός κράτους ή η ενσωμάτωση. Από το λατινικό assimilatio μπορεί νασυναχθεί ότι κάτι γίνεται παρόμοιο ή προσαρμόζεται (βλ. Duden 2013). Αυτή η αφομοίωση μπορεί να βρεθεί σε πολλάπλαίσια. Για παράδειγμα, ο όρος μπορεί να αναφέρεται κατά τη διάρκεια του εγκλιματισμού. Οι άνθρωποι πουταξιδεύουν σε μακρινές χώρες πρέπει πρώτα να προσαρμοστούν στις νέες εξωτερικές συνθήκες. Αυτό περιλαμβάνειτην αλλαγή της ώρας, τη θερμοκρασία και τις συνθήκες φωτισμού (βλ. Spektrum.de 2018). Η αφομοίωση μπορείεπίσης να βρεθεί στο πλαίσιο της γλωσσολογίας, της βιολογίας, της μαθησιακής ψυχολογίας και του πολιτισμού.

Η αφομοίωση στο πλαίσιο της μαθησιακής ψυχολογίας

Στη θεωρία του, ο Jean Piaget ασχολήθηκε με τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Με τον τρόπο αυτό, ασχολείται μεδύο συνοπτικές διαδικασίες. Από τη μία πλευρά, περιγράφει την προσαρμογή, η οποία περιγράφει την ικανότητααλλαγής της μαθησιακής συμπεριφοράς. Δεύτερον, η αφομοίωση είναι η ενσωμάτωση νέων εμπειριών σταυπάρχοντα σχήματα. Η ήδη υπάρχουσα γνώση χρησιμοποιείται για την ταξινόμηση των νέων εξωτερικώνερεθισμάτων σε γνωστά μοτίβα και για να κάνει ορισμένες καταστάσεις να φαίνονται παρόμοιες. Κατά τη διαδικασίααυτή, η αντίληψη μπορεί να αλλάξει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να κυριαρχήσει η συγκεκριμένη κατάσταση (βλ. Hoppe-Graff 2014, 150-152).

Ένα παράδειγμα αφομοίωσης είναι ένα παιδί που θέλει να κλωτσήσει για πρώτη φορά μια ιατρική μπάλα σε ένατέρμα. Το παιδί έχει ήδη την εμπειρία να κλωτσάει μια μπάλα ποδοσφαίρου κλωτσώντας την με το πόδι. Ωςαποτέλεσμα, η μπάλα πετάει στον προβλεπόμενο στόχο λόγω των χαρακτηριστικών της. Το παιδί γνωρίζει ότι ημπάλα έχει μετακινηθεί από τη δύναμή της. Με βάση αυτή την προηγούμενη εμπειρία, το παιδί ρυθμίζει σταδιακά τηνεφαρμογή της δύναμής του στην ιατρική μπάλα έτσι ώστε αυτή να φτάνει στο στόχο μετά από ένα λάκτισμα.

Αφομοίωση σε πολιτισμικό πλαίσιο

Όπως και η προσαρμογή, η αφομοίωση βρίσκεται σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο. Πιο συγκεκριμένα, σημαίνει „τηνπροσαρμογή των μελών της μειονοτικής κοινωνίας στα πρότυπα, τις προδιαγραφές, τους κώδικες συμπεριφοράς καιτους κανόνες της πλειοψηφικής κοινωνίας“ (Hoesch 2018, 82). Εδώ συχνά εννοείται η εγκατάλειψη της πολιτιστικής, θρησκευτικής και εθνικής ταυτότητας. Στην έρευνα για την αφομοίωση, αυτή η αρνητικά υπονοούμενη άποψη είναιαμφιλεγόμενη και προς το παρόν δεν έχει επιλυθεί με μεγαλύτερη ακρίβεια. Ωστόσο, οι πολιτικές αφομοίωσης είναιπραγματικές, καθώς ομάδες πληθυσμού συχνά αφομοιώνονται βίαια (βλ. Hoesch 2018, 82 κ.ε.).

Κατά συνέπεια, η αφομοίωση αποκτά αρνητική χροιά. Ως εκ τούτου, στις δημόσιες συζητήσεις γίνεται συχνά λόγος γιαενσωμάτωση, αν και εννοείται η διαδικασία αφομοίωσης. Συχνά συναντώνται παραδείγματα αναγκαστικήςαφομοίωσης με πολιτική βούληση. Για παράδειγμα, η καναδική κυβέρνηση „ανάγκασε περίπου 150.000 παιδιά Inuit και Métis να μπουν σε οικοτροφεία μεταξύ του 1874 και της δεκαετίας του 1970“ (Hoesch 2018, 83), με αποτέλεσμα ταπαιδιά αυτά να χωριστούν από τις οικογένειές τους και να απομονωθούν από τον πολιτισμό καταγωγής τους.